Oral motor becerileri gerçek konuşma için gereklidir. Kaba ve ince motor becerileri de konuşma gelişiminde özel bir rol oynar.

Her hareket deneyimi sinir hücreleri arasındaki bağlantıları (sinaps denilen oluşumları) destekler ve çocuğun öğrenme yeteneği üzerinde etkili olur. Bu hareket dizilerinin dilsel eşliği, bir yandan sinir hücrelerinin bağlantısını, diğer yandan da çocuğun dil gelişimini destekler

Bilişsel gelişim, çocukların düşünme becerilerini ve dünya hakkındaki bilgilerini ifade eder. Çeşitli bilişsel katılım biçimleri gözlemlenebilir. Örneğin, "as-if oyunlarında", nesneler ilgili oyun için sembolik olarak kullanılır (bir çubuk bir matkaptır) veya deneyimler rol yapma oyunlarında işlenir. Bilişsel gelişim, çocuk, ilgili bakıcı ve çevre arasında belirgin ve yoğun bir etkileşim yoluyla desteklenir. Bakıcı ve çocuk arasındaki etkileşimin yanı sıra tüm duyularla "keşfederek öğrenme", çocuğun bilişsel ve dilsel gelişimi için umut verici olarak kabul edilir

Sosyal-duygusal gelişim yoluyla çocuklar, örneğin başkalarıyla sosyalleşmeyi veya kendi duygularını (hislerini) düzenlemeyi öğrenirler. Duygusal yeterlilik, paralel olarak gelişen ve birbirini etkileyen beceri alanlarından oluşur: Duygusal ifade (sözel olmayan ve sözel), duygusal bilgi (özellikle kendinde ve başkalarında belirli duyguları tetikleyen unsurlar hakkında bilgi) ve duygu düzenleme (duygularla başa çıkmak için iç ve dış stratejiler). Sosyal yeterlilik, bireysel davranışları kolektif eylem yönelimiyle uyumlu hale getiren bir dizi beceri ve tutumu ifade eder. Rehberli oyunlar ve bireysel oyun aşamalarında, çocuklar kendi davranışlarını, başkalarının davranışlarını ve birbirleriyle nasıl ilişki kurduklarını öğrenirler. Yetişkin bu noktada bir sosyal öğrenme modeli olarak hareket eder.

Çeşitli gelişim alanlarının birbiriyle bağlantısı ve karşılıklı bağımlılığı, dil eğitimi ve dil desteğinin birbirinden ayrı düşünülemeyeceğini açıkça göstermektedir

Son yıllarda elde edilen bilimsel bulgular ve pratik deneyimler, çocukların dil gelişimini teşvik eden şeyin her şeyden önce sistematik günlük hayata entegre edilmiş dil eğitimi olduğunu göstermektedir. Günlük öğretimde dili uyarıcı bir ortam bunun için birçok fırsat sunar."

Günlük hayata entegre edilmiş dil eğitimi, günlük eğitim faaliyetlerinin dil bilinciyle ve teşvik edici bir şekilde düzenlenmesi yoluyla tüm çocukların dil gelişiminin kapsamlı bir şekilde desteklenmesi anlamına gelmektedir. Günlük hayata entegre dil eğitimi, farklı etkinliklerin içine gömülü olması ve tüm günü şekillendirmesi ile karakterize edilir. Önceden belirlenmiş materyaller ve belirlenmiş zamanlar yerine (hedeflenen dil gelişiminde kullanılabileceği gibi), günlük entegre dil gelişiminde gelişim süreçlerini teşvik etmek için günlük durumlar kullanılır

Başarılı bir günlük entegre dil eğitimi ve desteği için bir yandan teşvik edici bir öğrenme ortamı çok önemlidir. Öte yandan, etkileşim fırsatlarını tanımak ve kullanmak ve çocukları örneğin diyaloglara, bağımsız raporlara ve ortak konuşmalara katılmaya motive etmek ve bunu yaparken onları desteklemek önemlidir. Bu, deneyim raporları, fantezi hikayeleri, resimli kitap gözlemleri gibi çeşitli hikaye anlatma biçimlerinin yanı sıra yemek zamanları, kişisel hijyen, alma ve bırakma zamanları gibi günlük rutin durumların yanı sıra rehberli ve serbest oyun durumlarını da içerir.

Dil ve dil eğitimine hassas ilişki çalışmalarının eşlik etmesi ve sözlü ve sözsüz dilsel iletişim araçlarının eşit olarak tanınması önemlidir. Çocukların başlangıçta beden dilinin ve jest ve mimiklerle iletişimin kullanılabildiği ortak faaliyetler yoluyla dile erişim bulmaları genellikle daha kolaydır.

Dil sistemi cümleler, sözcükler (lexemes), dilbilgisi biçimleri (morphemes) ve konuşma sesleri (phonemes) gibi çeşitli birimlerden oluşur. Bu birimler dilsel iletişimde bir araya getirilerek sonsuz sayıda ifade oluşturulabilir. Dil edinimi sırasında çocuk bu farklı birimleri anlama ve ifade etme becerisi kazanır. Bu süreçte, bu beceriyi edinmelerine yardımcı olan çeşitli paralel dil gelişim alanlarından geçerler

Fonetik-fonolojik dil gelişimi

Bu alan konuşma hareketlerini, nefes almayı ve seslendirmeyi (fonetik) ve sesleri duymayı/ayırt etmeyi ve seslerin kelimeleri oluşturmak için bir araya getirildiği kuralları (fonolojik) içerir.

Anlamsal-düşünsel dil gelişimi

Bu alan kelime bilgisi ve dili anlamayı içerir. Kelimeler, diyalog ortakları tarafından paylaşılan bir anlama sahip olmasaydı bir anlam ifade etmezdi. Kelimeler nesneleri temsil etmek veya fikirler oluşturmak için kullanılabilir

Morfolojik-sentaktik dil gelişimi

Kelimeleri cümleler halinde birleştirebilme (sözdizimi) ve kelimeleri çekebilme (morfoloji) yeteneği, ilişkileri ve karmaşık gerçekleri ifade etmemizi sağlar. Her dilin kendine özgü gramer kuralları vardır

Pragmatik-iletişimsel dil gelişimi

Dilin en önemli işlevi diğer insanlarla iletişim kurmaktır. Dili düşüncelerimizi, duygularımızı, deneyimlerimizi vb. iletmek için kullanırız. Pragmatik-iletişimsel dil gelişimi, örneğin metin anlama, hikaye anlatma ve karşılıklı konuşmayı içerir

Çocuklarla oyun oynarken ve diyalog kurarken, modelleme teknikleri yetişkin ve çocuk arasındaki etkileşimi destekler. Aşağıdaki resimler dili teşvik eden davranışların bazı örneklerini açıklamaktadır:

• Eğitim programınızda çocukların örneğin deneyimleri hakkında konuşabilecekleri hangi dil uyarıcı durumları yaratıyorsunuz?
• Çocuklara dil gelişimiyle ilgili tüm gelişim alanlarını dikkate alan oyunlar, serbest ve rehberli etkinlikler ne ölçüde sunuyorsunuz?
• Çocukların sözlü ve sözsüz dilsel iletişimsel ifade araçlarını rehberli faaliyetlerinize nasıl dahil ediyorsunuz?
• Çocukların dil gelişimini desteklemek için hangi modelleme tekniklerini kullanıyorsunuz?
• Eğitim programınızdaki odalar çocukların dil gelişimini teşvik etmek için nasıl tasarlandı?

Ailelerin kaçış deneyimlerine ilişkin raporları

Küçümsenmemesi gereken bir zorluk da ailelerin kaçarken yaşadıkları deneyimlerin rapor edilmesidir. Bu anlarda eğitimciler, ailelere minnettar bir şekilde karşılık vermek ama aynı zamanda kendi duygusal dayanıklılık sınırlarına da saygı duymak durumuyla karşı karşıya kalmaktadır. Mülteci deneyimi olan ailelerle çalışan eğitim personeliyle yapılan görüşmelerden birkaç alıntı, burada bunu göstermeyi amaçlamaktadır:

"Evet, bize buraya nasıl geldiklerini, neler yaşadıklarını anlatmak istediler [...]".

"Onlara bir şekilde felaketleri anlatan dört beş aileleri var, başka türlü adlandıramıyorum, yani gerçekten çok kötü bir şey ve sonra tekrar nefes alabiliyorsunuz, çünkü diğer ailelerden olumlu şeyler alabiliyorsunuz, ama burada bu yüzde yüz mülteci deneyiminde, bu zor."

"Farkına varmaya devam ettiğim şey: yakınlık ve mesafe konusunda dikkatli olmalısınız. [...] Örneğin bir ailenin sınır dışı edildiği durumlar da yaşadım ve bu benim için gerçekten korkunçtu [...]."

"Yani burada ebeveynlerin yaşadığı her şeyi özümseyemeyiz, bu mümkün değil, her şeyden önce şunu söylemek zorundaydık: "Hayır, işe yaramıyor, yapamayız", çünkü bu çok çabuk duyduğunuz bir şey değildi ve sonra çocukları ve aileleri gördüğünüzde ve sonra bunun bir resmini çektiğinizde, bu mümkün değil. Bunu yapamazsınız."

"Sağlıklı zihinsel hijyen diyebilirim. Basitçe, özellikle de uçuş deneyimi yaşamış insanlarla, bizim için somut olmayan, bizim için hayal bile edilemeyen şeyler yaşadığınız için [...] ve orada oturup önce yutkunmanız ve basitçe (...), evet, sonra da gerekli mesafeye ihtiyacınız var. Ve bence bu oldukça zor bir şey."

Zihinsel hijyen, eğitim personelinin bu stresle başa çıkmasına ve üstesinden gelmesine yardımcı olabilir

Ses dosyası - Ruhsal hijyen

Kaçış deneyimi yaşayanlar gibi özel durumdaki aileler genellikle birden fazla sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Bunlar arasında devam eden iltica prosedürü, kalacak yer bulma, yetkililerle muhatap olma, Almanca öğrenme, bir kreşte yer arama, yaşam koşullarının neden olduğu hastalıklar, savaş bölgelerinde veya kaçış sırasında akrabaların ölümü, ruh sağlığı sorunları olan çocuklar vb. sayılabilir. Eğitim personeli her zaman her şeyle ilgilenebilecek ve her durumda danışmanlık sağlayabilecek durumda değildir. Özel durumdaki ailelere yönelik eğitim programlarının çalışanlarıyla yapılan görüşmelerden birkaç alıntı, sahadaki durum hakkında bir fikir verecektir:

"Ancak aileler... birden fazla sorunları var. Kendimi ayrı tutmam ve şunu söylemem gerekiyor: evet, şimdi size yardım etmek istiyorum ama gerçekten başka birine gitmeniz gerekiyor. Sonra yine şöyle oluyor: Tamam, başka birine gitmeliyiz... arapça bile konuşamayabilir. Evet ve bu onlar için daha büyük bir engel."

"Her zaman sınır dışı edilme riski altındalar. [...] Evet, çünkü çok fazla belirsizlik var. Şimdi nereye gideceğim? Geri dönmek zorunda mıyız? Bu da değişti. Çünkü Suriyeli aileler ile Iraklı ve Afgan aileler, burada kalma hakları varsa artık genellikle apartman dairelerine geldiler. Bu da projenin bir yönüydü, öncelikle iltica hukukundaki tüm statü hikayeleriyle uğraşmak zorundasınız. Bu konuda tamamen yeniydik. Bu tamamen yeni bir bölgeydi."

"Yani evet, bunu daha önce yapmamıştık ve buradaki ekip için de bu tür şeylerle uğraşmak ve ayrıca tüm bu statülerle, iltica yasasıyla, hoşgörüyle uğraşmak çok zordu. Artık kim kreşte yer alma hakkına sahip? Evet, burada bulunan herkes. Ama asıl soru hangi hakla kalınacağıdır. Ve bu her zaman böyledir. Bununla uzlaşmaya varmak. Bunu kategorize etmek. Dairelere gelenlerin zaten burada, şehirde kalma ihtimali var ve bunu yapmak istiyorlar. Evet ama. Bu da başlangıçta büyük bir engeldi. Bunu anlamak. Bunun arkasındaki hukuki ve adli boyutlar da var."

Uçuş deneyimi yaşamış ailelerle çalışırken, aileleri hızlı ve kolay bir şekilde yönlendirebilmek için diğer mesleklerden uzmanların desteğini almak faydalı olabilir. Bu, eğitim personelinin üzerindeki baskının bir kısmını alır ve genellikle ailelere daha özel danışmanlık ve destek hizmetleri sunar.

köprü projelerinin değerlendirme sonuçları, mülteci deneyimi olan çocukların psikososyal stresiyle ilgili olarak, her 4 çocuktan 3'ünün artan psikolojik strese işaret edebilecek davranışlar sergilediğini göstermektedir (örn. kaygı veya dikkat sorunları). Bununla birlikte, travma sonrası stres bozukluğuna dair artmış bir bulguya rastlanmamıştır. Genel olarak, çocuklara eğitim personeli tarafından yaşadıklarını işlemelerine yardımcı olmak için özel ilgi gösterilmelidir. "Davranış anormalliklerini tanıma ve bunlarla başa çıkma" bölümünde, çocukların duygusal stresi, davranış anormalliklerinin nasıl sınıflandırılabileceği ve çocukların ve ailelerin ne zaman danışma merkezlerine yönlendirilmesi gerektiği hakkında ayrıntılı bilgi bulacaksınız

Mülteci çocuklarla ve ailelerle çalışan eğitimciler, özellikle çocuklarla ebeveynleri arasındaki dil engelini büyük bir zorluk olarak görmektedir:

"Elbette bazen dil engeli de söz konusu olabiliyor çünkü o sırada yanınızda bu teklifi ya da mektubu tercüme edebilecek biri olmayabiliyor. Bazen sadece dil nedeniyle doğru anlaşılmayan mektuplar olabiliyor. Bu da çoğu zaman zorluklara neden oluyor."

"Eğer federal gönüllülerim olmasaydı en büyük zorluk dil olurdu. Yani... Bu aslında en büyük engel, özellikle de anneler ebeveyn-çocuk grubuna ilk kez Almanca bilen eşleri olmadan geldiklerinde. Bu büyük bir boşluk."

Bununla birlikte, ebeveynlerle yapılan toplantılar mümkün olduğunca bir ilişki kurmak ve örneğin eğitim çalışmalarının süreçleri veya çocukların gelişimi hakkında ebeveynlerle bilgi alışverişinde bulunmak için kullanılmalıdır.

Rollerin netleştirilmesi ve yönetim kurulu genelinde organize işbirliği, eğitim personelinin yukarıdaki zorlukların üstesinden gelmesine yardımcı olabilir.

Rol açıklaması

İlk adım, eğitim personelinin günlük çalışmalarındaki rolünü netleştirmektir. Mülteci deneyimi olan ailelere yönelik eğitim hizmetleri koordinasyonu bunu şu şekilde formüle etmektedir:

"Her şeyi yapamazsınız. Ancak genellikle bu role zorlanmıyorlar, otomatik olarak bu rolü üstleniyorlar çünkü ebeveynlerin yerel kadınlara büyük bir güveni var. Benim işim de daha çok şunu söylemek: Tamam, ne gibi görevleriniz var? Ne yapabilirsin? Ve neyi yapmamalısın, yani eğer yapmak istersen vb. Ayrıca zaman zaman kendinizi ayrı tutmayı da öğrenmeniz gerekiyor. Bu vaka ilginçti, çünkü bir noktada şunu söyleyebilsek iyi olacağını hemen fark ettiler: İşte avukatınız ve işte danışma merkezi, ayrıca Arapça dil hizmeti de var. Size bilgi verebiliriz ama her yerde size eşlik edemeyiz. Yapabileceklerimizin bir sınırı var."

Bu rol netleştirmesi, çalışanlar işe başlamadan önce onlarla birlikte netleştirilmeli ve düzenli olarak yansıtılmalıdır. Bunu desteklemek için bir iş tanımı hazırlanabilir.

Yansıtma soruları

• Çalışanlar eğitim programı içerisinde nasıl bir role sahiptir?
• Çalışanlar pedagojik faaliyetlerini yerine getirirken kendilerini nasıl bir rolde görüyorlar?
• Eğitim programlarında aileler tarafından personelden ne gibi beklentiler var?
• Personel rollerinde nasıl güçlendirilebilir?
• Rollerinin sınırlarına saygı göstermeleri konusunda nasıl desteklenebilirler?

Birbirimizle düzenli ve kapsayıcı bilgi alışverişi

Eğitim programlarının odağına veya sayısına bağlı olarak, personel arasındaki ortak toplantılar az ya da çok düzenli olarak gerçekleşir. Belirli koşullar altında, eğitim personeli programlarda farklı zamanlarda çalışmakta ve birbirlerini ya hiç görmemekte ya da sadece devir teslim zamanlarında görmektedir. Farklı programlarda çalışan bazı personel birbirlerini daha önce hiç görmemiş veya tanışmamıştır. Eğitim personelinin deneyimlerini ve karşılaştıkları zorlukları birbirleriyle paylaşmalarını sağlamak için düzenli olarak ortak değişim oturumları veya grup toplantıları düzenlemek iyi bir fikirdir. Ortak deneyimlerin paylaşılması, örneğin, çalışanları karşılaştıkları zorluklarda "yalnız" olmadıkları duygusuyla güçlendirebilir. Ayrıca bu zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olacak olası çözümleri birlikte bulabilirler. Bu grup toplantılarını etkili ve verimli bir şekilde düzenlemek için, her toplantı için önceden bir konu belirlemek iyi bir fikirdir, böylece sorular, talepler veya destek seçenekleri önceden değerlendirilebilir.

Bu toplantılara çeşitli konularda tavsiyelerde bulunabilecek diğer mesleklerden uzmanları davet etmek de iyi bir fikir olabilir.

Yansıtma soruları

• Çalışanların değişim toplantılarına ihtiyacı var mı? Bu değişim toplantıları için uygun ritim ne olabilir ve nerede gerçekleştirilebilir?
• Eğitim personeli eğitim uygulamalarında ne gibi zorluklarla karşılaşıyor?
• Personel aileleri desteklemek veya kendi deneyimlerini işlemek için hangi fırsatların farkında?
• Çalışmaları sırasında hangi personel birbiriyle tanışmıyor?
• Bu karşılıklı görüşmeler ne ölçüde ücretlendirilebilir (örneğin serbest çalışan personel söz konusu olduğunda)?
• Bu değişim toplantılarını faaliyetin ayrılmaz bir parçası olarak önceden sabitlemek için ne gibi imkanlar vardır?
• Bu toplantılara diğer mesleklerden hangi dış profesyoneller davet edilebilir (zorluklarla ilgili olarak)?